Iedereen zal het er over eens zijn dat een kind altijd medische zorg mag en moet krijgen, ongeacht waar het kind verblijft. Maar wat nu als het kind op dat moment niet “binnen jouw gezichtsveld” is?
De casus
Mensen waren via ons kantoor gescheiden en hadden met zorg een goed ouderschapsplan opgesteld. Op een avond belde vader naar moeder met de vraag hoe het met de kinderen ging.
Op dat moment kreeg vader te horen dat een van de kinderen hoge koorts heeft en misselijk is. De volgende dag belde vader weer en hoorde dat het eigenlijk niet beter ging, sterker nog, er waren klachten bij gekomen. Op dat moment gaf vader aan dat hij het wenselijk achtte dat er met het kind naar de huisarts werd gegaan.
Moeder gaf aan dat zij dacht dat het griep was ( het heerste) en dat zij het graag nog even wilde aanzien. Vader was het hier niet mee eens, maar moeder gaf aan dat zij nu de verantwoordelijkheid over de kinderen had en dus ook haar eigen keuzes hierin zou mogen maken. Vader gaf vervolgens aan dat hij wel met zieke kind naar de dokter wilde gaan, maar ook dat wilde moeder niet.
Ik werd gebeld met de vraag of ik hier iets in kon beteken. Zoals iedere mediator weet, kan ik niets meer doen dan bemiddelen.
Nadat ik moeder gebeld had en uitgelegd had dat vader zich echt zorgen maakte en dat het wellicht toch een goed idee zou zijn om toch even met het kind naar een dokter te gaan, dan wel dat vader zou gaan, is zij alsnog gegaan.
Uiteindelijk was dit maar goed ook, want het kind was ernstiger ziek dan een griepje en moest ook meteen in het ziekenhuis blijven. Beide ouders verbleven vervolgens samen in het ziekenhuis en dit is verder ook heel goed verlopen. Het kind is ook weer gezond uit het ziekenhuis ontslagen.
Bovenstaande situatie zal zeker niet op zichzelf staan denk ik. Wellicht een idee voor ouders om hier in een ouderschapsplan goede afspraken over te maken?
Hartelijke groet,
Inge Bosveld ( mede-eigenaar van Bosveld Scheidingsbemiddeling en mediator). www.scheidendoejesamen.nl