Waarom kan een kindercoach voor kinderen zo belangrijk zijn tijdens en na de scheiding van hun ouders?

Helaas zijn er nog steeds heel veel ouders, die vanuit alle goede bedoelingen en intenties, het gevoel hebben dat kinderen wel alles tegen hun durven te zeggen, het daarom niet nodig hebben om begeleidt te worden door een kindercoach en omdat het “ogenschijnlijk” wel goed gaat (goede cijfers op school, lijken vrolijk etc.). Dit is helaas ECHT NIET ALTIJD ZO! Kinderen en pubers zijn “meesters” in het verdoezelen in wat er werkelijk in hun hoofd om gaat en praten over de scheiding van je ouders wil je al helemaal niet. Dus als ouders vragen of de kinderen dat willen zeggen ze natuurlijk NEE! Als mij dit als kind was overkomen zou ik waarschijnlijk hetzelfde gezegd hebben.

Enkele praktijkvoorbeelden waarom het zoveel meerwaarde kan hebben

• Zeer recent is na wat gesprekken met Denise (onze eigen kindercoach) en wat “huiswerk” voor vader en zoon, het contact tussen vader en zoon weer helemaal goed gekomen na de scheiding. Beiden zijn weer helemaal happy!
• Ouders hadden een zorgverdeling bedacht voor hun 2 pubers en gingen er vanuit dat “de kids” dit ook wel een prima idee zouden vinden. Tijdens het gesprek met Denise gaven de kinderen aan dit absoluut niet zo te willen. Na overleg tussen de ouders en Denise is er een zorgverdeling overeengekomen waar iedereen gelukkig van werd.
• Ook een meisje dat net op de middelbare school zat, waarvan de ouders gingen scheiden en het niet goed met dochterlief omdat ouders gingen scheiden (dachten de ouders). Natuurlijk brengt een scheiding veel verdriet mee voor kinderen, maar tegen Denise vertelde zij dat zij heel erg gepest werd op school en dat zij dit haar ouders nu niet durfde te vertellen omdat zij vond dat haar ouders al genoeg aan hun hoofd hadden. Het meisje is uiteindelijk naar een andere school gegaan en het ging toen gelukkig alweer een stuk beter. Denise was zo blij dat zij dit heeft kunnen betekenen voor haar. De situatie was best ernstig.
• Wat ons ook nog erg bijstaat is het verhaal van 2 kinderen (8 en 10 jaar) die echt niet meer naar hun vader wilden. Een zorgplan maken was geen doen omdat ouders het over de zorgverdeling niet eens konden worden. Moeder gaf aan dat zij de kinderen nooit zou dwingen om naar vader te gaan en vader begreep echt niet wat er aan de hand was. Uiteindelijk heb ik voorgesteld beide kinderen naar Denise te laten gaan. Wellicht kon Denise er wel achter komen wat er met de kinderen aan de hand was. Uitkomst? De kinderen hadden gehoord dat papa van mama wilde scheiden en mama had aangegeven dat zij het echt niet wilde en ook niet wist of zij het alleen wel zou redden. Ouders dachten dat de kinderen sliepen. Vanuit deze gedachte durfde de kinderen mama niet alleen te laten. Hoe opgelost? Denise heeft dit gecommuniceerd met de ouders en na een gesprek met ouders en kinderen is er alsnog een goede zorgverdeling afgesproken waar iedereen zich in kon vinden. Fijn toch?

En zo kan ik nog wel uren doorgaan met allerlei waargebeurde feitjes en ook minder succesvol zijn afgelopen, die maar weer eens aangeven hoe fijn het is als kinderen “een eigen plek” hebben waar zij hun verhaal kwijt kunnen. Dit, omdat kinderen best vaak met veel meer zorgen/verdriet/boosheid en angst rondlopen dan wij als ouders denken. En hoe fijn is dan dat je op deze wijze je kind(eren) kunt ontzorgen? Ook als ze aangeven eigenlijk niet naar een kindercoach toe te willen (willen er niet over praten), kun je als ouders best aangeven dat het in eerste plaats alleen gaat om een kennismaking en als ze dan niet verder willen dit absoluut niet hoeft. Meer kun je als ouders niet doen, maar minder wel. En de praktijk?

Hartelijk groet

Inge Bosveld (ervaringsdeskundige mediator in Doetinchem, Apeldoorn, Nijmegen, Ede, Zutphen en natuurlijk Arnhem, en mede-eigenaar van Bosveld Scheidingsbemiddeling).

Onze website is: www.scheidendoejesamen.nl en ons telefoonnummer is:085-4010839