Kinderen zijn geen eigendom van één van de ouders.

De uitspraak “Kinderen zijn geen eigendom van één van de ouders” gebruik ik wel vaker en sta daar dan ook helemaal achter.

Tijdens gesprekken die ik heb met ouders om tot een goed zorgplan (ouderschapsplan) te komen, merk ik dat de uitspraak dat “kinderen zijn geen eigendom van één van de ouders”, wel eens door mijn hoofd schiet.

Zelf ben ik ook gescheiden. Ik snap echt wel hoe ingewikkeld het is om je kinderen niet dagelijks te zien, of in ieder geval minder te zien. Ik hoor dagelijks de verhalen van ouders die eerder veel van huis waren en nu ineens de kinderen meer willen zien. Dat is voor de andere ouder vreemd zelfs ongeloofwaardig. Maar is toch ook vaak oprecht. Als je gaat scheiden ga je zaken in een ander perspectief plaatsen.

Mijn advies? Kijk beiden eens heel eerlijk en open naar je kinderen. Luister goed naar wat zij zeggen. Als kinderen meer bij de andere ouder willen zijn en de andere ouder de werkzaamheden hierop aan kan passen, geef kinderen dan ook deze “ruimte” om meer naar die ouder te gaan. Want kinderen zijn geen eigendom van één van de ouders.

Ik zelf ben heel blij dat mijn kinderen nooit gezegd hebben tegen mij: “Mama, bedankt dat wij maar weinig contact met papa hebben”. Ook mijn kinderen zijn niet mijn eigendom. Je wilt toch dat ze opgroeien als kinderen die zo gelukkig mogelijk in het leven staan?

Ik weet zeker dat iedere ouder dit zijn of haar kinderen toewenst en wens alle ouders veel wijsheid toe bij het maken van afspraken rondom de omgang.

 

Hartelijke groet,

Inge Bosveld, mediator en mede-eigenaar van Bosveld scheidingbemiddeling.