Gaan we scheiden of toch maar niet?

Een “pittige koptekst” vind ik zelf, gaan we scheiden of toch maar niet? Het is wel het dilemma waar ik persoonlijk mee te maken heb gehad in een ver verleden.

Wat voor mij gold.

Het is een cliché dat je als ouders nooit je kinderen pijn wilt doen. Dat gaan scheiden zeker iets is wat veel impact heeft op het leven van een kind. En je daarom het liefst niet aan scheiden wilt denken. Dat is dan natuurlijk heel begrijpelijk. Gaan we scheiden of toch maar niet?

Voor mij gold dit zeker ook. In mijn geval had ik tijdens mijn eerste huwelijk geen ruzies, wij hadden alles wat we ons konden wensen, etc. En toch klopte het al een tijdje niet meer. Dit is zo frustrerend en verdrietig. We waren broer en zus geworden, hielden een “instituut” aan de gang vond ik. We hadden er best vaak over gepraat. Het ging dan vaak weer een tijdje goed, maar steeds liepen we weer in dezelfde valkuilen. Macht der gewoonte denk ik.

Het moment dat ik wist dat het zo echt niet verder kon.

Op een dag zei mijn zoontje tegen mij: ”Mama, waarom geeft papa jou nooit meer een kusje als hij thuis komt?”. Ook viel hem op dat wij nooit meer elkaars hand vast hielden. Ruzie was er niet, maar genegenheid was omgeslagen in respect voor elkaar, zoals goede vrienden dat ook hebben. Op dat moment beseft ik dat, wij als ouders, geen goed voorbeeld meer waren voor onze kinderen. Oké, ruzies waren er nooit, maar een liefdeloze relatie? Is dat normaal? Is dat wat je als voorbeeld mee wilt geven aan je kinderen? NEE!!! Is het op afstand de moeilijkste beslissing geweest uit mijn leven? JA!!!!!

Wat wilde ik de kinderen over relaties meegeven in mijn leven?

Wil je als ouder jezelf als voorbeeld stellen, dat als later je kinderen niet gelukkig zijn in een relatie met kinderen, ook zij niet voor hun zelf mogen kiezen? Ga je als ouder dan zeggen: “Jammer dan, je hebt voor dit leven gekozen, dus deal er maar mee!”. Voor mij was het duidelijk, dat geluk en gezondheid het allerbelangrijkste was in een leven. Je mag immers maar één keer op deze aardbol rondlopen. Kiezen voor je eigen geluk is dan ook zeker niet egoïstisch vind ik. Immers, als jij niet gelukkig bent, hoe kun je dan een ander gelukkig maken? En ook die ander heeft toch recht op geluk? Na dit gezegd hebbende, wil ik nog wel even toevoegen, dat “vechten” voor je huwelijk zeker de moeite waard is. Maar als het vechten je niet meer lukt…. Ga je dan scheiden of toch maar niet?

En wat heeft het mij opgeleverd?

Mijn kinderen zijn nagenoeg allemaal volwassen en hebben dus zelf ook al gedeald met relaties, ook relaties die geen stand hielden. Één van mijn kinderen zei enkele jaren geleden dat ik haar held was. Nou, ik moest hard huilen, want ik voelde meer dat ik ontzettend had gefaald. Wie wil nu dat je kinderen later zeggen dat zijn of haar ouders gescheiden zijn. Niemand toch? Maar goed, terug naar die held. Ik vroeg uiteraard wat zij bedoelde en haar antwoord was: ”Mam, doordat jij ons hebt geleerd dat er in het leven twee dingen belangrijk zijn, namelijk geluk en gezondheid (zo cliché) heb ik ook voor mezelf durven kiezen. Dit was voor mij een hele grote “eye opener” en ik wist toen, dat ondanks alles, ik de juiste keuze had gemaakt.

Neemt niet weg, dat ik vind dat een relatie, zeker met kinderen, het altijd waard is om eerst heel hard voor te vechten. Maar als het echt niet meer gaat dan….Ga je dan scheiden of toch maar niet?

 

Lieve groet en veel wijsheid van,

Inge Bosveld, mede-eigenaar van Bosveld Scheidingsbemiddeling, en mediator in Doetinchem, Apeldoorn, Nijmegen, Ede, Zutphen en natuurlijk Arnhem.